ŞEKER MEKTUBU

AHİRET KARDEŞLERİME MÜHİM BİR İHTAR..
İKİ MADDEDİR.
BİRİNCİSİ: Risâle-i Nur’a intisab eden zâtın en ehemmiyetli vazifesi, onu yazmak ve yazdırmaktır ve intişarına yardım etmektir. Onu yazan ve yazdıran Risâle-i Nur talebesi ünvanını alır. Ve o ünvan altında, her yirmi dört saatte benim lisanımla belki yüz defa bazen daha ziyade hayırlı dualarımda ve mânevî kazançlarımda hissedâr olmakla beraber, benim gibi dua eden kıymetdâr binler kardeşlerin ve Risâle-i Nur talebelerinin duâlarına ve kazançlarına dahi hissedâr olur.

Hem dört vecihle dört nevi ibadet-i makbûle hükmünde bulunan kitâbetinde; hem imanını kuvvetlendirmek, hem başkalarının imanlarını tehlikeden kurtarmağa çalışmak, hem Hadis’in hükmüyle, bir saat tefekkür bazan bir sene kadar bir ibadet hükmüne geçen tefekkür-i imânîyi elde etmek ve ettirmek, hem hüsn-i hattı olmayan ve vaziyeti çok ağır bulunan üstadına yardım etmekle hasenâtına iştirak etmek gibi çok faideleri verebilir.

Ben kasemle temin ederim ki: bir küçük Risâleyi kendinde bilerek yazan adam,bana büyük bir hediye hükmüne geçer: belki herbir sahifesi bir okka şeker kadar beni memnun eder.
İKİNCİ MADDE: Maatteessüf, Risâle-i Nur’un imansız ve emansız cin ve ins düşmanları onun çelik gibi metin kal’alarına ve elmas kılınç gibi kuvvetli hüccetlerine mukabele edemediklerinden, çok gizli desiseler ve hafi vasıtalar ile haberleri olmadan, yazanların şevklerini kırmak ve fütûr vermek ve yazıdan vazgeçirmek cihetinde şeytancasına hücum edip darbe vuruyorlar.

Hususan burada ihtiyaç pek çok ve yazıcılar çok az ve düşmanlar çok dikkatli, kısmen talebeler mukavemetsiz olduğundan; bu memleketi o Nurlardan bir derece mahrum ediyor. Benimle hakikat meşrebinde sohbet etmek ve görüşmek isteyen adem hangi Risâleyi açsa benimle değil, hâdim-i Kur’ân olan üstadiyle görüşür ve hakâik-i imâniyeden zevkle bir ders alabilir.

SAİD-İ NURSİ

KASTAMONU LAHİKASI
Bir açıklama ekle
ŞEKER MEKTUBU

AHİRET KARDEŞLERİME MÜHİM BİR İHTAR..
İKİ MADDEDİR.
BİRİNCİSİ: Risâle-i Nur’a intisab eden zâtın en ehemmiyetli vazifesi, onu yazmak ve yazdırmaktır ve intişarına yardım etmektir. Onu yazan ve yazdıran Risâle-i Nur talebesi ünvanını alır. Ve o ünvan altında, her yirmi dört saatte benim lisanımla belki yüz defa bazen daha ziyade hayırlı dualarımda ve mânevî kazançlarımda hissedâr olmakla beraber, benim gibi dua eden kıymetdâr binler kardeşlerin ve Risâle-i Nur talebelerinin duâlarına ve kazançlarına dahi hissedâr olur.

Hem dört vecihle dört nevi ibadet-i makbûle hükmünde bulunan kitâbetinde; hem imanını kuvvetlendirmek, hem başkalarının imanlarını tehlikeden kurtarmağa çalışmak, hem Hadis’in hükmüyle, bir saat tefekkür bazan bir sene kadar bir ibadet hükmüne geçen tefekkür-i imânîyi elde etmek ve ettirmek, hem hüsn-i hattı olmayan ve vaziyeti çok ağır bulunan üstadına yardım etmekle hasenâtına iştirak etmek gibi çok faideleri verebilir.

Ben kasemle temin ederim ki: bir küçük Risâleyi kendinde bilerek yazan adam,bana büyük bir hediye hükmüne geçer: belki herbir sahifesi bir okka şeker kadar beni memnun eder.
İKİNCİ MADDE: Maatteessüf, Risâle-i Nur’un imansız ve emansız cin ve ins düşmanları onun çelik gibi metin kal’alarına ve elmas kılınç gibi kuvvetli hüccetlerine mukabele edemediklerinden, çok gizli desiseler ve hafi vasıtalar ile haberleri olmadan, yazanların şevklerini kırmak ve fütûr vermek ve yazıdan vazgeçirmek cihetinde şeytancasına hücum edip darbe vuruyorlar.

Hususan burada ihtiyaç pek çok ve yazıcılar çok az ve düşmanlar çok dikkatli, kısmen talebeler mukavemetsiz olduğundan; bu memleketi o Nurlardan bir derece mahrum ediyor. Benimle hakikat meşrebinde sohbet etmek ve görüşmek isteyen adem hangi Risâleyi açsa benimle değil, hâdim-i Kur’ân olan üstadiyle görüşür ve hakâik-i imâniyeden zevkle bir ders alabilir.

SAİD-İ NURSİ

KASTAMONU LAHİKASI..